Osuszanie fundamentów - metoda wciskania nierdzewnej blachy.
14 listopada, 2018

WCISKANIE NIERDZEWNEJ BLACHY

Osuszanie fundamentów – technologia wciskania nierdzewnej (chromowo-stalowej) blachy metalowej

Alternatywnie do metody podcinani  ścian choć znacznie droższa, stosowana jest od ponad 20 lat technologia wciskania stalowej, chromowanej blachy, zwana również krótko,  od  nazwisk  wynalazców i  posiadaczy  patentu Habocka i Weinzierla, systemem HW. Ta jednoetapowa technologia posiada pewne  przewagi wobec metody podcinania ścian : nie trzeba prze­prowadzać  wypełniania  powstałej  szczeliny,  mechaniczne  przecięcie i uszczelnienie ściany następuje w jednym etapie pracy, nie zostaje prze­rwana spoistość muru wskutek działania sił tarcia.

Kilka słów o technologi osuszania fundamentu blachą nierdzewną

W technologii tej w ciągłą spoinę (fugę) wciskana jest z pomocą młota pneumatycznego falista blacha ze stali szlachetnej . Aby doprowadziło to do całkowitego uszczelnienia, muszą dwie ostatnie fale blachy zachodzić na siebie (tzw. metoda na zakładkę – przyp. tłum.). Stosowane są tu blachy chromowo-stalowe, od których pochodzi też jedna z nazw tej technologii5. W ścianach silnie zanieczyszczonych chlorkami stosowane są stale szczególnie uszlachetnione (stal  chromowo niklowa albo stal  chromowo-niklowo-molibdenowa).  Materiałem  standardowym jest  stop  stali  szlachetnej   zawierający  ok.   17% chromu, posiadający wysoką odporność na roztwory soli zawierające azotany, siarczany, chlorki i węglany, jak również utleniające kwasy.

Wciskanie wciskania blachy chromowo w osuszany fundament

Technologia wciskania blachy chromowo-stalowej sprawdziła się bardzo dobrze w nadających się do jej zastosowania typach ścian i jest bardzo pewna. Dlatego też stosowana jest szczególnie często w homogenicznych ścianach ceglanych lub wykonanych z kamienia naturalnego, gdzie też może być bezproblemowo stosowana do grubości muru ok. 65 cm. W przypadku zastosowania j ej w murach o grubości do ok. 1 m może dochodzić do wstrząsów i tym samym problemów statycznych. Faliste chromowo-stalowe blachy ew. płyty wprowadzane są w spoiny z  pomocą odpowiedniego urządzenia wbijającego  (z  reguły jest nim młot pneumatyczny) przy częstotliwości od 1200 do 1500 uderzeń na minutę. Poszczególne blachy zachodzą przy tym na siebie, w efekcie cze­ go  otrzymuje  się  ciągłą warstwę izolującą  i  tym  samym wysoką pewność technologii. Blachy chromowo stalowe mogą być wciskane do wysokości 2 cm ponad podłogą i do 7 cm poniżej stropu.

Problemy mogą pojawić się w narożnikach, gdy pozioma warstwa izolująca nie nakłada się na siebie po przesunięciu o 90°. W takim przypadku warstwa izolująca wprowadzana jest z  przesunięciem o jedną warstwę cegieł/kamienia. W celu zabezpieczenia narożników stosowane są też alternatywnie technologie iniekcyjne. Punktami krytycznymi są również słupy/filary i mury oporowe. Fuga musi przebiegać w ścianie bezwzględnie poziomo, a ponadto powinna być mocno związana, tak aby w wyniku zastosowania  dużych  sił wbijających,  przy wciskaniu blachy,  nie doszło do wyłamania pojedynczych kamieni  (cegieł)  albo struktura muru nie została rozluźniona.

Nie wolno również zapominać, że podobnie jak w technologii podcinania ściany , także i tu przecinany jest cały mu, co dotyczy nie tylko spoiny poziomej, ale wszelkich pionowo przebiegających w nim przewodów gazowych, wodociągowych i elektrycznych

Klika słów za i przeciw osuszaniu fundamentu za pomocą blachy nierdzewnej

Technologia ta jest relatywnie prosta, jednakże nie zawsze pozbawiona pewnych problemów. Istnieją też oczywiście granice jej zastosowania, które wyznaczane są przez obciążenie konstrukcji, które wpływa na tarcie pojawiające się przy wciskaniu blachy, oraz trwałość zaprawy i grubość ściany. Rytmiczne uderzenia mogą właśnie w przypadku obciążonych lub szczególnie cienkich, albo też słabo usztywnionych ścianach prowadzić do problemów, które objawiają się w powstawaniu rys itp. Również tutaj obowiązuje zasada, że technologia wciskania blachy chromowo-stalowej  może być zastosowana tylko w zwartych i łatwo dostępnych murach. Ponieważ budowle historyczne zwykle zbudowane są z muru wykonanego z kamienia łamanego albo mają konstrukcję muru dwuwarstwowego, trzeba liczyć się ze wstrząsami i problemami ze statecznością. Jeśli przestrzeń pomiędzy murami (w murze dwuwarstwowym – przyp. tłum.) wypełniona jest luźnym materiałem-może dochodzić do obsunięcia się materiału wypełniającego i tym samym zamknięcia przecięcia muru. Bez znajomości konstrukcji muru metoda ta nie powinna być stosowana.

Potrzebna przestrzeń robocza przed murem zależy od długości płyt (grubości muru). Tak więc w przypadku osuszanej ściany o grubości 65 cm potrzeba ok. 1,50 m przestrzeni, aby mogła być zmontowana maszyna i wciśnięta blacha.

Miejsce stali chromowej w elektrycznym szeregu napięciowym metali sprawia, że nie jest możliwy elektrolityczny rozkład warstwy izolacyjnej i tym samym jej zniszczenie, ponieważ jony metalu nieszlachetnego wędrują w kierunku metalu szlachetnego. Dlatego też może mieć miejsce tylko wędrówka jonów od cynku albo ocynkowanej rury stalowej w kierunku stali chromowej . W efekcie tego pas stali chromowej zostaje ocynkowany. Niezależnie od tego bardzo niska koncentracja kwasów, zasad albo soli w wodzie zawartej w murze stanowi bardzo słaby elektrolit.